De orde der benedictijnen en benedictinessen is een kloosterorde die de regel van Sint-Benedictus (480 – 547 n.Chr.) volgt. Benedictus was een authentiek leider met een groot inzicht in de menselijke aard. Nadat hij in de stilte zichzelf had leren kennen en zijn weg had gevonden, inspireerde hij anderen hún weg te gaan. Zo ontwikkelde hij het kloosterleven als een veilige school voor het leven. Zijn Regel is een oproep aandachtig te luisteren en gehoor te geven, iedere dag weer.
Wij hebben de oefening wandelend gedaan in het prachtige beukenbos. Dit wandelen lijkt op wat de benedictijnen doen in de wandelgangen van het klooster. Verder zitten er nog wat aardige onderdelen in deze dialoogvorm. De “jongste in de orde” begint. Dus niet de meeste verbaal kundige, de oudste of degene met de hoogste functie in dit geval de jongste qua leeftijd. Doe je de oefening binnen organisaties, dan begint degene die het kortst bij de organisatie werkt. Deze persoon is namelijk het minst besmet met de, zoals Kees Schilder (auteur van "Veranderen in dialoog") het noemt, rituele dansen binnen de organisatie, de patronen die werkelijk spreken en luisteren in de weg staan. Nadat de jongste gesproken heeft en er net zo lang gezwegen is (teken van respect), volgt de tweede in de orde, door eerst aan te geven wat hem/ haar aanspreekt in de bijdrage van de voorganger. Daarna kan er aangevuld worden (zonder daarin het verhaal van de voorganger af te wijzen). Er bestaat wel de mogelijkheid om open vragen te stellen waar verduidelijking of verdieping gewenst is, maar dit dient zoveel mogelijk beperkt te blijven. Gaandeweg vormt zich dus een opgebouwd verhaal, wat gebaseerd is op ieders inzichten en het gemeenschappelijk denken. Aan het eind is het de taak van de oudste in de orde (de abt) om in een verhaal een résume te geven van alle bijdragen of zelfs aan de hand daarvan een besluit te nemen. Deze dialoogvorm is niet uniek. Je ziet hem in iets andere vormen ook terug bij de west-Amerikaanse indianen, de Inuits van Alaska, de Mongolen, de Aboriginals en ook in Afrika bij Kgotla’s.
Kgotla betekent letterlijk ‘de plek waar vergaderd wordt op basis van dialoog’. Het is een bestuursvorm die zijn oorsprong vindt in Botswana. Een Kgotla is een plaats waar de dorpschief bijeenkomt met zijn gemeenschap. Het volk zit in een halve cirkel om het vuur heen. De chief zit tegenover hen en vertelt over zijn droom, over wat hij wil bereiken, over een bepaald probleem. Daarna stelt hij open vragen waarin hij de mensen uitnodigt hun mening te geven. Hij luistert onbevooroordeeld en neemt de informatie tot zich. . Wanneer het kapittel moet leiden tot een besluit, dan wordt iedereen gevraagd aan het eind in een kernzin te vertellen wat voor hem/ haar de kern van het gesprek is. Dat wordt op een rij gezet en uiteindelijk door iedereen onderschreven.
Al met al een leuke vorm om de dialoog te voeren, met voor mij de leukste ingrediënten: buiten, lopend, luisterend, niet onderbrekend, maar vooral de ervaring van het stapelend denken richting eindresultaat.
Dit lukte met 4B prima en de deelnemers gaven meerdere malen terug wat een verademing de stiltes waren, de rust, het niet interrumperen, de tijd die je kreeg om kernachtig te formuleren wat je precies zeggen wilden.
Een "trainingsdag" die hopelijk weer meer mensen enthousiast heeft gemaakt om met de dialoog aan de slag te gaan en daar heb ik alle vertrouwen in. Dank voor jullie aandacht, reacties, vragen en enthousiasme 4B!
Ps Hier nog een foto van de laptopsloper.
Dirk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten