Spread the word!

Het delen van de berichten op dagelijksedialogen wordt erg gewaardeerd! Spread the word of dialogue.

zaterdag 8 maart 2014

Een poel van Dialoog!

Gisteren heb ik een nieuwe 2-daagse training (31 mei en 7 juni) in de planning en op de website gezet. De intentie is om mensen in 2 dagen te "trainen" tot Dialoogbegeleider, zodat zij zelf in staat zijn om de meerwaarde van dialoog duurzaam in hun eigen (werk)omgeving te creëren. Een uitdaging waar ik naar uitkijk. Ondanks dat de Dialoog op steeds meer plekken ingezet wordt en veel mensen geloven in de meerwaarde er van, heeft de Dialoog nog heel veel ambassadeurs nodig om ècht een plek in de hele samenleving te krijgen. Nog beter en volgens mij effectiever zou het zijn als mensen, die bezig en betrokken zijn bij de Dialoog, met elkaar in verbinding zouden zijn. Ervaringen uitwisselen, nieuwe vormen creëren, nieuwe mogelijkheden zoeken, op weg naar steeds meer Dialoog.
Ik heb al heel veel initiatieven genomen om mensen in mijn eigen Dialoog-netwerk (en dat zijn er heel wat) duurzamer met elkaar in verbinding te brengen, zodat de Dialoog meer gezicht zou krijgen, meer body. Het leidde tot niets, naast de frustratie van mijn kant omdat ik niet de vinger kon leggen op het "waarom niet". Natuurlijk zijn er kleine samenwerkingsverbanden van mensen die actief zijn met de Dialoog, maar hoe mooi zou het kunnen zijn als deze kleintjes één grote zouden vormen. Eén grote poel van Dialoog waar mensen uit zouden kunnen putten als zij op zoek naar de mogelijke toepassingen van Dialoog. Eén gezamenlijkheid die
elkaar voedt, mensen kan doorverwijzen, literatuur en artikelen deelt en bovenal de Dialoog helpt groeien.
Als eerste stap om deze gezamenlijkheid te helpen creëren, ga ik iets nieuws doen. Alle mensen die ik ga "trainen" , ongeacht in welke context, ga ik de mogelijkheid bieden deelgenoot te zijn van een groeiend netwerk, digitaal en in echte ontmoetingen.
Een poel van Dialoog! Wordt vervolgd!

Interesse in de training? Meer info op http://www.mensindialoog.nl/training.html 
.

vrijdag 7 maart 2014

De essentie van goed luisteren is empathie

Meerdere malen is in dit blog al voorbij gekomen hoe belangrijk luisteren in een Dialoog is. Ik kan het dan ook niet laten alles wat ik daarover vind met aandacht te lezen en te gebruiken op Dagelijksedialogen. Zo ook dit filmpje dat op Facebook voorbij kwam. Een waardevolle aanvuller dacht ik.

In de ervaring van mensen zijn er maar weinig drijfveren zo sterk als het verlangen om begrepen te worden. Dat er naar ons geluisterd wordt, betekent dat we serieus worden genomen, dat onze gevoelens bekend zijn en dat hetgeen wij te zeggen hebben van belang is. Het verlangen om gehoord en begrepen te worden is een verlangen om te ontsnappen aan de afzondering en de afstand tussen onszelf en de ander te overbruggen. Wij reiken naar de ander en proberen de afzondering te overwinnen door te onthullen wat er in onze hoofden en harten leeft, in de hoop begrepen te worden. Het zou eenvoudig moeten zijn om dat begrip te ontvangen, maar dat is het niet. De essentie van goed luisteren is empathie, een inlevingsvermogen dat alleen bereikt kan worden door de gerichtheid op onszelf opzij te zetten en mee te gaan in de ervaringen van de ander. Het is deels intuïtie en deels inspanning en het is de grondstof voor het menselijk contact. Wees tolerant, erken de verschillen tussen mensen. Het inlevingsvermogen van een luisteraar- begrijpen wat wij proberen te zeggen en dat laten zien- schept een band. De kracht van empathisch luisteren is de kracht die relaties kan veranderen. Het luisteren bouwt ook zelfbewustzijn op. In de aanwezigheid van een ontvankelijke luisteraar zijn wij in stat tot helderheid te komen over wat we denken en te ontdekken wat we voelen. Door onze ervaringen te vertellen aan iemand die luistert, zijn we beter in staat naar onszelf te luisteren. Helaas denken de meesten van ons dat we betere luisteraars zijn dan in werkelijkheid het geval is.
Luisteren is aandacht schenken, interesse hebben, begaan zijn, overwegen, waarderen, erkennen, geraakt worden…..accepteren.

•Iemand geruststellen is niet hetzelfde als luisteren.
•Er is een groot verschil tussen interesse tonen en echt geïnteresseerd zijn
•De kern van het luisteren: de worsteling om onze eigen behoeftes op zij te zetten.
•Echt luisteren betekent herinneringen, verlangens en oordelen terzijde zetten- en, tenminste een paar ogenblikken, er zijn voor de ander.

Emoties
Het vermogen om te luisteren hangt af van de mate waarin we erin slagen de impuls om emotioneel te reageren op het standpunt van de ander te weerstaan. Als geen van beide partijen bij een woordenwisseling bereid is de spiraal van actie-reactie te doorbreken, voelen beiden zich aan het eind waarschijnlijk boos en onbegrepen. Sommige mensen hebben geen idee hoe druk en opdringerig hun toon is. De reden waarom wij de invloed van onze toon niet inzien is dat wij horen hoe wij ons voelen, niet hoe we klinken.

De woede van de spreker begrijpen. Als het gevoel niet begrepen te worden zich uit in woede, is het aanhoren daarvan, zonder de oren te sluiten of terug te vechten, de sleutel om de rust te herwinnen. Zeg niet tegen boze mensen dat zij rustig moeten worden. Dat geeft heb het gevoeld dat u hun recht om zich op te winden ontkent

Hou je gedachten positief, want je gedachten worden je woorden.

Hou je woorden positief, want je woorden worden je gedrag.
Hou je gedrag positief, want je gedrag worden je gewoontes.


Hou je gewoontes positief, want je gewoontes worden je waarden.
Hou je waarden positief, want je waarden worden je bestemming.”
Mahatma Gandhi
(Bron: De kunst van het luisteren-Michael P. Nichols. Hoogleraar psychologie )

donderdag 6 maart 2014

Dialoog en fragmentarisch denken

David Bohm
Tijdens de Dialoog leren we hoe we samen moeten denken, niet slechts in de zin van: een gezamenlijk probleem analyseren of gezamenlijk kennis creëren. We leren een collectieve gevoeligheid te ontwikkelen, waarin gedachten, gevoelens en de daaruit voortvloeiende maatregelen niet aan één individu toebehoren, maar aan de groep als geheel. Zoals de  David Bohm opmerkte, lijkt het denken zelf te verbeteren wanneer de basis van het denken wordt onderzocht. Mensen gaan een zekere coördinatie in hun optreden aan de dag leggen, zonder het kunstmatige, langdradige proces van besluitvorming dat tot nu toe gebruikelijk was. Er is sprake van een gelijkgerichtheid in het optreden. Elk teamlid weet gewoon wat er van hem wordt verwacht of wat hij het beste kan doen, omdat iedereen deel uitmaakt van een groter geheel.

Volgens David Bohm is fragmentatie van denken een virus dat alle terreinen van menselijke activiteit heeft
geïnfecteerd. De meeste specialisten kunnen niet verder kijken dan hun vakgebied. Marketing ziet productie als het probleem. Managers moeten ‘denken’ en arbeiders moeten ‘doen’. Mensen redeneren niet samen, maar verdedigen hun rol, proberen anderen te verslaan. Als fragmentatie een ziekte van deze tijd is, dan is Dialoog een enigszins beproefde strategie om van de denkwijze af te komen die uit deze fragmentatie ontstaat.

Het gaat hierbij om het verbinden van kennis die gefragmenteerd is. Kennis die in het hoofd, hart en handen van individuen zit, maar die nooit wordt aangesproken, blijft gefragmenteerd. Pas door deze kennis boven water te krijgen en te delen met anderen, ontstaat er verbinding en kan er nieuwe kennis worden gecreëerd.

Een Dialoog voeren vergt dat je kunt luisteren. Niet alleen luisteren naar anderen, maar ook naar jezelf, naar de eigen gedachten en gevoelens die worden opgewekt door het gesprek. Maar de gedachten die we aldus waarnemen zijn zelf nog geen denken. Gedachten zijn letterlijk oud denken, dingen die we ooit "gedacht" hebben. Zij zijn het gefixeerde, opgeslagen resultaat van vroeger denken. In de terminologie van David Bohm, de fysicus die zich op latere leeftijd intensief met de theorie en praktijk van de Dialoog heeft beziggehouden, zijn het programma‟s. Zij komen te voorschijn uit het geheugen. Dat gebeurt razendsnel en automatisch, het zijn mechanische reacties. Wij zijn weliswaar gewend om zulke mechanisch opgewekte gedachten te beschouwen als denken, maar zij hebben in feite alleen maar te maken met geheugenwerking. En hetzelfde geldt voor voelen. We kunnen onderscheid maken tussen voelen als een hier-en-nu-ervaring en gevoelens die we in het verleden gehad hebben, die voortkomen uit herinnering in plaats van uit directe ervaring. Parallel aan het woord "gedachten" zouden we die gevoelens "gevoelden" kunnen noemen. In ons normale gedrag spelen "gedachten" en "gevoelden" een grote rol. Het zijn allebei snelle, automatische reacties, gebaseerd op vaste, gefixeerde patronen.
Maar denken, echt denken, nieuw denken, heeft tijd nodig. Het gaat langzaam. Het vergt concentratie, innerlijk luisteren en "geestelijke ruimte", ruimte om onze gedachten en "gevoelden" te inspecteren, te vergelijken met die van anderen, ze aan te scherpen of bij te stellen, ze uit te bouwen of te vervangen etc. Het vergt dat we er voortdurend alert op zijn of we alleen met herinneringen en gefixeerde ideeën in de weer zijn of met ideeën die zich op dat moment nieuw in ons ontvouwen. Het vergt ruimte en het vermogen onze stokpaardjes en routinereacties los te laten.

Het is niet eenvoudig oude gedachten en gefixeerde ideeën los te laten, met name wanneer wij er grote waarde aan hechten, wanneer we ze de status hebben gegeven van een ideaal, zoals hier integriteit of gelijkwaardigheid. Meestal lukt dat loslaten alleen door onze gedachten en gevoelens uit te spreken, te articuleren. Op die manier kunnen we ze als het ware "afleggen": we leggen ze in het middelpunt van het gesprek neer, zodat ze bekeken en onderzocht kunnen worden. Daarmee creëer je ruimte, voor jezelf en voor de anderen, waardoor zich iets nieuws kan ontwikkelen.
David Bohm vatte dat 'ontwikkelen' heel letterlijk op. Hij ging er vanuit dat, net als in de rest van de natuur, ook in een Dialoog een impliciete orde bestaat, een onzichtbare, gestructureerde werkelijkheid die zich wil ontvouwen tot een zichtbare vorm. Net zoals de natuur zich voortdurend ontvouwt en weer dichtvouwt in planten en dieren, zo gebeurt dat ook in het menselijk denken. Het is dat proces van afstemmen op een gezamenlijke, dieper liggende orde die in het gesprek tot ontplooiing wil komen, dat tot werkelijk nieuw denken leidt en tot de "metanoia", de transformatie van het bewustzijn,
waar Socrates steeds naar op zoek was.

Nogmaals: Dialoog, met een hoofdletter is niet iets dat je even doet of inzet.




“Kleine groepen denkende, bezorgde burgers kunnen de wereld veranderen. In feite zijn zij de enigen die de wereld ooit hebben veranderd.” Margaret Mead



(Bronnen: Dialoog, de kunst van het loslaten en kennisontwikkeling & dialoog )

woensdag 5 maart 2014

Het Rondetafelgesprek

‘Het Rondetafelboek. De kracht van Dialoog’. Dit boek beschrijft een werkvorm waarbij aan elkaar gelijkwaardige mensen met elkaar om tafel een écht goed gesprek aangaan, samen met een gespreksleider.De Dialoog staat hierbij centraal.

De ‘Ronde Tafel’ zou gestaan hebben in Camelot, het kasteel van Koning Arthur. Hier vergaderde hij met zijn ridders. Ieder aan zijn tafel was gelijk, niemand was belangrijker en iedereen werd gehoord. De
term Rondetafel wordt nu gebruikt voor mensen die om tafel met een gespreksleider een écht goed gesprek aangaan: geen debat of discussie maar een Dialoog. Bij een rondetafelgesprek neem je de onderliggende veronderstellingen van de deelnemers onder de loep, waarna er samen een reflectie op plaatsvindt. Een Rondetafel is persoonlijk en open en stimuleert diepgang, aldus de auteurs van Het Rondetafelboek.
Je leest erin hoe je een Rondetafel opzet. De vorm is vrij eenvoudig en gemakkelijk te realiseren. Toch komt er meer bij kijken als je het goed wilt doen. Zo is de rol van de gespreksleider cruciaal, het boek gaat er uitgebreid op in. Het boek is een mix tussen het delen van de praktijkervaring van de auteurs, theorie en praktische tips. Een aantal tips vind je terug in dit artikel.

Reflectie voor topmanagers
 De auteurs – Twan van de Kerkhof en Liselotte Wentrup – organiseren zelf Rondetafels onder de paraplu van het European Leadership Platform (ELP) en de Foundation for European Leadership (FEL). De ervaringen die ze hiermee hebben opgedaan hebben ze beschreven in hun boek. Zij zijn met Rondetafels gaan werken omdat ze concludeerden dat vooral topmanagers te weinig toekomen aan diepgaande reflectie en weinig eerlijke feedback krijgen, terwijl deze behoefte er wel is. Door het bijwonen van een Rondetafelgesprek creëer je de ruimte en tijd om met gelijkwaardige personen naar het eigen functioneren te kijken.
Veel topmanagers voelen op het werk de druk om alles te moeten weten. Toegeven iets niet te weten lijkt een teken van zwakte. Bij een Rondetafelgesprek wordt het ‘niet weten’ juist als een grote kwaliteit gezien. Het gaat bij deze Dialoogvorm om het zoeken naar onderliggende waarden en niet naar het zoeken van oplossingen. Het gaat dus een slag dieper. Een vraag kan bijvoorbeeld zijn: “Vind je jezelf een teamspeler? Wat voor beelden heb je daarbij? Wat doe je dan wel of niet?”Bij een Rondetafel komen de deelnemers zowel brengen als halen, daarom is het belangrijk dat ieder een vergelijkbare bagage aan ervaring inbrengt. Een Rondetafel leidt bij de deelnemers tot een beter inzicht in zichzelf en hun gedrag. Ook kan het leiden tot een uitbreiding van hun netwerk.

Opzet van de Rondetafel
 De auteurs onderscheiden twee modellen voor Rondetafels: leadership dinners en peer rounddtables. Er wordt bewust gekozen voor zitten aan een ronde tafel. Het voordeel van het werken in een kring is dat zo iedereen evenveel autoriteit heeft om te zeggen wat hij wil. De hiërarchie valt weg. Bovendien is het zo gemakkelijker om naar elkaar te luisteren en voorkomt het dat mensen onderlinge gesprekken gaan voeren.
Leadership Dinners

 De opzet van de Leadership Dinners is als volgt:
Bijschrift toevoegen
•De deelnemers ontvangen vooraf een korte beschrijving van het thema en de invalshoek die is gekozen, zodat ze weten wat ze kunnen verwachten. In deze informatie wordt de vertrouwelijkheid van de Dialoog benadrukt.
•De gespreksleider heet de deelnemers bij binnenkomst persoonlijk welkom. De gespreksleider schenkt iets te drinken voor hen in en overhandigt de deelnemers de deelnemerslijst. Zo voelt iedereen zich meteen opgenomen in het gezelschap.
•De bijeenkomst begint met het uitleggen van de spelregels. Bijvoorbeeld dat mensen elkaar tutoyeren en dat de bijeenkomst vertrouwelijk is.
•Vervolgens vindt er een voorstelronde plaats. De gespreksleider begint door iets persoonlijks over zichzelf te vertellen.
•Een spreker zet een thema uiteen in een interactieve plenaire inleiding van ongeveer een uur. Dit gebeurt in een theateropstelling, dus nog niet in een kring.
•Dan volgt een korte pauze waarin de deelnemers informeel met elkaar een gesprek kunnen aangaan.
•Na de pauze gaan de deelnemers uiteen in tafels van vijf tot acht personen. Elke tafel heeft een eigen gespreksleider die centrale vragen inbrengt. Een goed idee is om de gesprekken aan tafel te combineren met een diner.
•Aan het eind van de avond vindt een plenaire Dialoog plaats (dus met iedereen gezamenlijk) geleid door een centrale gespreksleider. Welke invalshoeken hebben de verschillende tafels gekozen? Als je hierbij kiest voor een opstelling in een grote kring geef je aan dat er een Dialoog met de gespreksleider plaatsvindt, en dat er meer interactie en verbinding mogelijk is dan aan het begin van de avond.
•De avond sluit af met een centrale vraag om de persoonlijke reflectie over het onderwerp aan te wakkeren. Bijvoorbeeld: “Wat heeft je vanavond verrast?” of “Beschrijf in een aantal woorden of zinnen wat je vanavond geleerd hebt”.
Peer Roundtables
 De Peer Roundtable kent grotendeels dezelfde opzet als de Leadership dinners met de volgende verschillen:
•Bij een Peer Roundtable is meestal geen spreker aanwezig.
•Per e-mail ontvangen de deelnemers vooraf een aantal vragen waarover ze alvast kunnen nadenken. Ze krijgen dus huiswerk mee. Een andere mogelijkheid is dat de gespreksleider vooraf belt met elke deelnemer om te horen welke thema’s het meest leven. Soms wordt ook vooraf een artikel rondgestuurd.

Niveaus van reflectie en diepgang
 Reflectie en diepgang vinden tijdens de Rondetafel plaats op twee niveaus:
1.Persoonlijk niveau
 Deelnemers houden zichzelf een spiegel voor. Wat zijn bijvoorbeeld hun drijfveren, angsten, verlangens, hoop en geloof?
2.Inhoudelijk niveau
 De deelnemers verwerven inzicht in een bepaalde kwestie die op intellectueel vlak uitdagend kan zijn. De deelnemers staan dan stil bij hun eigen handelen. Waarom handel ik zus en niet zo? Waarom ben ik het wel met hem eens en niet met haar? Was het eigenlijk wel goed en rechtvaardig wat ik deed?
Brengen en halen
 Van de deelnemers van een Rondetafel wordt verwacht dat ze zowel iets komen brengen als halen. Halen betekent leren van de inbreng van anderen. Brengen betekent de bereidheid om ervaringen op tafel te leggen die de grondstof vormen voor de Dialoog. Om te kunnen halen moeten deelnemers actief kunnen luisteren. Hierbij speelt de gespreksleider een belangrijke rol. Het is zijn taak er voor te zorgen dat alle deelnemers actief deelnemen aan het gesprek. Hij kan deelnemers uitnodigen om concrete en persoonlijke ervaringen in te brengen. Ook een selectie van de juiste deelnemers is belangrijk
Selectie van de deelnemers
Natuurlijk zijn Rondetafelgesprekken ook prima geschikt voor andere doelgroepen dan topmanagers. Dat kunnen deelnemers zijn met een uiteenlopende interesse en afkomst. Wel is het goed om vooraf na te denken wie je waarom samen aan tafel wilt zetten. Een drietal tips:
•Zorg dat mensen vrijwillig deelnemen. Wanneer mensen bijvoorbeeld worden aangewezen door hun leidinggevende, loop je kans dat deelnemers niet bereid zijn om iets van zichzelf te laten zien aan tafel.
•Nodig mensen uit waartussen een persoonlijke chemie is.
•Kies vijf tot maximaal acht deelnemers per tafel. Een minimum van vijf deelnemer is noodzakelijk om voldoende diversiteit aan tafel te hebben. Het maximum van acht deelnemers geldt omdat boven dit aantal een collectieve uitwisseling van gedachten moeilijk wordt.
•Zorg ervoor dat de deelnemers aan tafel dezelfde bagage aan ervaring hebben zodat ze die ook kunnen delen

Keuze en afbakening van onderwerp en thema.
 Een goed onderwerp kies je zo:
•Kies een actueel en uitdagend onderwerp dat uitnodigt tot reflectie. Zorg dat aan het onderwerp een persoonlijke draai gegeven kan worden.
•Kies een onderwerp dat relevant is voor elke deelnemer. Of omgekeerd: zoek de relevante deelnemers bij een onderwerp.
Bij iedere Rondetafel bedenk je één of twee centrale thema’s als leidraad voor het gesprek waarop de groep steeds kan terugvallen.
•Een vraag heeft de voorkeur boven een stelling. Dat voorkomt dat mensen voor of tegen zijn.
•De vraag moet ruimte scheppen voor persoonlijke reflectie en niet zijn gericht op het vinden van oplossingen.
•De vraag moet concreet geformuleerd zijn en leiden tot concrete en persoonlijke antwoorden.
•De vraag gaat over een algemene kwestie die alle deelnemers raakt.
De voorbereiding
 Een Rondetafel staat of valt met een goede voorbereiding:
•Zoek een bijzondere locatie voor de Rondetafel die bijdraagt aan de sfeer en de kwaliteit van het gesprek. Zorg voor een afgesloten en geluidsdichte ruimte.
•Zorg voor een goede kwaliteit van eten en drinken.
•Informeer de catering vooraf over de soort bijeenkomst. Het kan verstorend werken als de catering contact zoekt met de deelnemers met zinnen als “Eet smakelijk” of “Heeft het gesmaakt?”. Alles moet ten dienste staan van de Dialoog.
•De gespreksleider moet voldoende kennis te hebben van het te bespreken onderwerp, bijvoorbeeld door zich in te lezen in actuele literatuur.
•Informeer een eventuele spreker van tevoren over het soort publiek dat deelneemt en het informele karakter van de Rondetafel.
•Vraag de spreker bij voorkeur geen powerpoint te gebruiken. Het gaat immers om het creëren van een informele sfeer waarin een Dialoog kan ontstaan tussen spreker en deelnemer.
De voorstelronde
 Hieronder vind je een aantal tips voor de voorstelronde:
•Laat de gespreksleider het ‘goede voorbeeld geven’. Als hij open is, zijn anderen dat vaak ook.
•Stel een openingsvraag die iedere deelnemer dient te beantwoorden. Deze vraag omvat een persoonlijke invalshoek van het centrale onderwerp. Bijvoorbeeld: “Wat zijn je persoonlijke ambities?”
•Vraag deelnemers bondig te zijn in de beschrijving van hun werk. Daardoor blijven de ego’s binnen de perken.

Verschil tussen Dialoog en debat
Wat is nu het verschil tussen een dialoog en een debat of discussie? De auteurs leggen het als volgt uit:
Dialoog is gericht op het daadwerkelijk gezamenlijk reflecteren. Mensen zoeken gezamenlijk naar overeenkomsten en verbeterd begrip. Standpunten worden bij een Dialoog uitgewisseld om van elkaar te leren en om de eigen waarheid te vinden. De deelnemers zijn er dus niet op uit om hun eigen gelijk te halen en hun zegje te doen.
Dat is wel het geval bij een debat of een discussie. Dan gaan de deelnemers er vanuit dat er maar één juist antwoord is. Diegene die aan het woord is probeert de anderen te overtuigen van zijn of haar gelijk. Vaak is er een derde partij die bepaalt wat waar is. Als een aanklager en advocaat debatteren, neemt bijvoorbeeld de rechter een besluit en als politieke partijen debatteren, bepaalt de kiezer wie gelijk heeft. Als er een discussie plaatsvindt in een vergadering waar iedereen zijn mening mag verkondigen, neemt de voorzitter het besluit. In het kort komt het er op neer dat bij een ware Dialoog iedereen wint. De auteurs beschrijven de werkwijze van de filosoof Socrates en gaan in op dialoogvormen die in Afrika plaatsvinden.

Maak een echte Dialoog van de Rondetafel
 Een rondetafel draait om de Dialoog. Maar hoe bereik je dat?
•Zorg er voor dat monologen elkaar niet opvolgen, maar dat deelnemers elkaar aanvullen en dat begrip wordt gedeeld.
•Maak onderliggende veronderstellingen van verschillende personen expliciet en neem ze gezamenlijk onder de loep.
•Besef dat de Dialoog onderzoekend van aard is; er is geen externe partij die bepaalt wie er gelijk heeft, zoals bij een debat wel het geval is.
•Waarborg dat er diepgang in de Dialoog blijft en dat deze dicht bij de kern van de deelnemers blijft of komt.
•Wees je ervan bewust dat persoonlijke ervaringen centraal staan in de Rondetafel. Persoonlijke ervaringen kunnen niet per definitie goed of fout zijn, ze zijn altijd waar.
•Stel vooraf geen doelen aan de Rondetafel, zodat er vrije ruimte ontstaat voor reflectie. Besef dat de Rondetafel van intrinsieke waarde is, los van de uiteindelijke uitkomsten.
•Neem de tijd. Bij het European Leadership Platform duurt een dergelijke avond ongeveer vier uur.

Taken van de gespreksleider
 De gespreksleider heeft tijdens de Rondetafel  een zeer belangrijke rol als procesbewaker. Hij is in hoge mate verantwoordelijk voor het goede verloop van de Dialoog.
Taken en rollen van de gespreksleider:
•Hij stroomlijnt het gesprek, houdt het centraal en bewaakt het centrale thema.
•Hij stelt de juiste vragen, vragen die uitnodigen tot reflectie.
•Hij creëert een klimaat van vertrouwen waarin mensen de ruimte krijgen.
•Hij luistert aandachtig en zorgt dat de deelnemers werkelijk naar elkaar luisteren. Luisteren gebeurt op de niveaus van inhoud, toon, gezichtsuitdrukking en lichaamstaal.
•Hij let niet alleen op diegene die aan het woord is, maar tegelijkertijd ook op andere deelnemers.
•Hij spreekt waarachtig en stimuleert dat ook bij de deelnemers.
•Hij is zowel krachtig als bescheiden. De mening van de gespreksleider is niet nodig in het proces.
•Hij laat oordelen los of stelt ze zo veel mogelijk uit. Hij stimuleert dat ook bij de deelnemers. Een manier om een oordeel op te schorten is door een vraag te stellen: “Wat ligt daaraan ten grondslag?”
•Hij respecteert alle invalshoeken.
•Hij is goed op de hoogte van het onderwerp en weet hij hoe aanwezig kan zijn tijdens de Dialoog.
•Hij respecteert iedere deelnemer en nodigt mensen uit om iets van zichzelf te laten zien.
•Hij ziet er op toe dat er een balans is tussen brengen en halen tijdens de Dialoog.
•Hij is op de achtergrond als het gesprek dat toelaat en treedt op de voorgrond en grijpt in zodra het moet.
•Hij zorgt er voor dat alle deelnemers betrokken zijn en dat er verdieping plaatsvindt.

Doorvragen
 Een taak van de gespreksleider is om vragen te stellen en om door te vragen. Hoe doe je dat, doorvragen, en wat is het juiste moment?
•Doorvragen is nuttig als iemand een heel algemene uitspraak doet.
•Doorvragen is ook nuttig als een relatief stille deelnemer een uitspraak doet en zich terugtrekt. Hierbij is het overigens wel van belang om geen grenzen te overschrijden.
•Vraag naar concrete ervaringen van deelnemers.
•Wees niet bang voor stiltes, zie dit als een vorm van doorvragen.
•Vraag als iemand een bewering doet wat hij of zij daarmee bedoelt. Zelfs als dat voor de gespreksleider al duidelijk is, kan het leiden tot een groot aantal onderliggende waarden, veronderstellingen en rechtvaardigingen.
•Stel eens de vraag “Is dat wel zo?” Dit kan leiden tot extra reflectie en inzicht.

Aanwezigheid
 Ook ‘aanwezigheid’ van zowel gespreksleider als deelnemers levert een bijdrage aan het welslagen van een Rondetafel. Wanneer je ‘aanwezig’ bent, helpt je dit om met openheid te kijken en om los te laten. Een Rondetafelgesprek duurt vier uur. Dit geeft de ruimte om echt te focussen op het onderwerp, maar kan ook tot onrust leiden bij wie het lage tempo niet gewend is.
Aanwezigheid betekent het loslaten van de voortdurende stroom van gedachten en je richten op het huidige moment. Het gaat daarbij om het contact maken met de innerlijke ruimte. Dat doe je door het hoge tempo van de dagelijkse gang van zaken omlaag te brengen. Iedereen kan daar zijn eigen vorm in vinden. Dat kan bijvoorbeeld meditatie zijn waarbij je je aandacht richt op je ademhaling, een lichaamsdeel, een voorwerp of een bepaald woord. Maar ook luisteren naar muziek, in bad zitten, wandelen of hardlopen kan helpen.

Als voorbereiding van een Rondetafel of terwijl de Rondetafel plaatsvindt kun je als volgt je eigen ‘aanwezigheid’ versterken:
•Als gespreksleider kun je je vlak voor een Rondetafel even afzonderen en je aandacht naar binnen richten. Hoe voel je je? Probeer om je gedachten of zorgen tijdelijk te laten gaan en jezelf leeg te maken. Ook een wandeling in de buurt of buiten de frisse lucht inademen werkt.
•Tijdens een Rondetafelgesprek kun je innerlijk je spierspanning checken en nagaan hoe je erbij zit of staat.
•Ook is het goed af en toe na te gaan welke emoties op dat moment bij jou een rol spelen. Het is dan de kunst om negatieve emoties als verdriet, angst en woede niet weg te drukken maar ze voor jezelf welkom te heten.
•Probeer tijdens het Rondetafelgesprek met je volledige aandacht bij de spreker van dat moment te zijn.
Door als gespreksleider het ‘zelfbewustzijn’ hoog te houden bied je deze ruimte ook aan de deelnemers. Ze merken daar bewust of onbewust iets van. Ze zullen onwillekeurig deze houding gaan ‘spiegelen’.

Wanneer gaat het goed?
 Aan het eind van het Rondetafelboek staat beschreven waaraan je kunt herkennen dat het goed gaat:
•Je hoeft als gespreksleider niets meer te doen. De Dialoog loopt als vanzelf.
•Het energieniveau stijgt, de sfeer is positief en ontspannen.
•Deelnemers lachen en er komt humor op tafel. Dan delen de deelnemers iets met elkaar.
•De deelnemers zijn tegelijkertijd actief en observerend deelnemer.
•De deelnemers wisselen na afloop contactgegevens uit om het gesprek voort te zetten.
•De deelnemers beginnen zelf vragen te stellen. Er is dan een oprechte interesse in de andere deelnemers.

Meer weten?
 Als je meer wilt weten over Rondetafels is het lezen van Het Rondetafelboek een aanrader. Je vindt er achtergrondverhalen en voorbeelden. Zo gaan de laatste hoofdstukken van het boek nog dieper in op aspecten als:
•Hoe doe je dat, luisteren tijdens een Dialoog?
•Hoe ga je om met stiltes?
•Hoe laat je als gespreksleider het oordelen los?
•Wat doe je met weerstanden die je voelt?
•Wat zijn tips om werkelijk iemand te respecteren?
•En wat doe je met je eigen onzekerheid?



Bron: Artikel op de communicatiedesk van Vincie van Gils
Twan van de Kerkhof en Liselotte Wentrup, Het Rondetafelboek. De kracht van Dialoog. Business bibliotheek, ISBN13:  978 90 470 0075 4. 128 p. Prijs 19,90.







dinsdag 4 maart 2014

Omgaan met weestand in een Dialoog

Vandaag begon met koffie op bed en meerdere cadeaus vanwege het voor de 56e keer vieren van mijn geboortedag. De zon schijnt en zo ook de ogen van mijn dochter. Dankbaar start ik mijn dag en schrijf mijn 63e blog. Nooit gedacht dat ik al zo ver zou komen, maar het boeit me nog steeds. Dankbaar ook voor al jullie reacties, die ik ervaar als cadeaus. Vandaag kijken we naar weerstand. Een van de grootste obstakels voor een Dialoog. Weerstand komt meestal voort uit onbewuste patronen, veronderstellingen en aannames. die openstaan voor anders, nieuw en ontwikkeling in de weg staan. Luisteren is dan een cruciale vaardigheid!
“Het onbewuste leven is het niet waard om geleefd te worden”. Socrates

 Een Dialoog is een communicatievorm die grote alertheid wekt bij betrokken partijen.
Het is daarom geen vanzelfsprekendheid. Willen we een echte Dialoog dan zullen we daar bewust aan moeten werken, bewust bepaalde vaardigheden moeten ontwikkelen, leren van onze fouten … en opnieuw proberen. Bewust!
Uit het bovenstaande blijkt, dat niet iedereen op ieder ogenblik in Dialoog kan treden. Het is bijvoorbeeld niet mogelijk een Dialoog te voeren met iemand die door geneesmiddelen verdoofd is of met iemand die door hevige emoties wordt ‘bezeten’. Evenmin met iemand die door een sterke overtuiging ‘verdoofd’ is of door vooroordelen wordt ‘bezeten’.
Op dat ogenblik kan die persoon niet meer luisteren of de mening van de ander ernstig nemen. De neiging ontstaat om te twijfelen of de ander wel voldoet aan de voorwaarden om deel te nemen aan zo een dialoog.

De basisvoorwaarde om deel te nemen aan een Dialoog is een innerlijke voorbereiding:
-  zich  open stellen voor de ander,
-  bij zichzelf gevoelens van sympathie of antipathie herkennen en erkennen, zodat die de Dialoog in mindere mate kunnen belemmeren ,
-  luisteren naar de innerlijke stem: Wil je wel echt een Dialoog voeren?
-  bereid zijn om de gevolgen van de Dialoog te aanvaarden.

In een Dialoog met anderen word je uitgenodigd om je eigen aannames te heroverwegen en krijg je inzicht en begrip voor hoe anderen in een bepaalde kwestie staan. Twijfels en onzekerheden zijn niet alleen toegestaan in de Dialoog, maar worden van harte aangemoedigd.
Een Dialoog staat of valt met de moed van de deelnemers om persoonlijk te zijn. Een Dialoog vereist een zorgvuldig evenwicht tussen halen en brengen. Pas wie bereid is om zichzelf in te brengen, kan ook halen in het gesprek. In de praktijk blijkt vaak dat als een paar mensen de moed hebben om werkelijk zichzelf te laten zien, anderen dat overnemen en er een diepgang in het gesprek ontstaat die de meeste deelnemers als zeer ongebruikelijk ervaren.

Luisteren is in een Dialoog nog belangrijker dan praten. Luisteren is een onderschatte en uit de gratie geraakte kwaliteit. Het gaat veel verder dan alleen maar horen wat er gezegd wordt, maar gaat ook over bewustzijn van je eigen gedachten, het waarnemen van lichaamstaal en het horen van wat er niet gezegd wordt. Het gaat niet alleen om de inhoud van de gesproken woorden, maar ook om de toon waarop ze worden gezegd en de lichaamstaal die erbij hoort. Soms ligt er een wereld verborgen onder bepaalde woorden en moet je heel goed luisteren naar de verborgen boodschap. Wat betekent het als iemand met zijn vingers op tafel trommelt, uit het raam kijkt, voorovergebogen zit, fronst?

Om goed te kunnen luisteren is een open houding nodig. Je moet bereid zijn oordelen op te schorten en conclusies uit te stellen. Oordelen en conclusies verkleinen de ruimte van de Dialoog; ze grenzen de openheid af waarin ontwikkelingen zich kunnen ontvouwen. Ook is het de kunst om weerstand tegen uitspraken van anderen wel toe te laten maar er niet onmiddellijk aan toe te geven. Weerstand is een interessant signaal dat er iets bij je geraakt wordt, dat een vruchtbare voedingsbodem biedt voor nader onderzoek. Door de eigen emotionele reactie te onderzoeken, kan er dieper inzicht worden verworven.

De jongeren waar ik mee werk hebben bijna allemaal een ingebouwde weerstand tegen opvoeders, maar zelfs volwassenen in het algemeen. Hechtingsstoornissen, oppositioneel gedrag, trauma's, angststoornissen en ook de pubertijd staan het open luisteren vaak in de weg. Het is dan praktisch om eerst de weerstand zelf, vanuit een uitnodigende Dialoog, te onderzoeken en dat gaat in hele kleine (korte) Dialoogjes. Langzaam kan dan de veiligheid ervaren worden dat deze ene volwassene wel serieus naar je wil luisteren, jouw mening meeneemt en samen met jou wil kijken hoe nu verder te gaan. Het kost veel tijd, tijd die we vaak niet (denken te ) hebben, maar wil je bij weerstand toch wezenlijk contact realiseren, dan zijn tijd, geduld, onvoorwaardelijkheid en bereidheid de ingrediënten die aan jou vragen gebruikt te worden. Héél bewust!
Een mooie dag gewenst!

(Bron GFCnieuws.com )

maandag 3 maart 2014

Luisteren, de basis van bewust leiderschap

Aansluitend op het prachtige gedicht van gisteren gaan we vandaag nog iets dieper in op het fenomeen luisteren. Luisteren. Ik hoor al een zucht als de term LSD (luisteren, samenvatten, doorvragen) genoemd wordt. “Dat
hebben wij, degene die al enorm veel trainingen en opleidingen doorlopen hebben, écht niet nodig. Luisteren, dat is zó basaal.” “Na 30 arbeidsjaren en verschillende leidinggevende functies is het oefenen van luistertechnieken zo not done.”
Luister je echt?

Hier moet ik soms hard om lachen. Want hoe vaak luisteren leiders eigenlijk echt? Ik vind het vaak een vorm van misplaatste arrogantie. Een teken van gebrekkige zelfkennis. Ben jij, meneer directeur of mevrouw manager, echt verbonden met dat wat medewerkers vertellen zonder gelijk vanuit je eigen perspectief allerlei oordelen over het gesprokene te hebben? Vaak zelfs nog voordat de verteller uitgepraat is?
Hoe vaak wordt er door directeuren, managers en leiders echt geluisterd naar wat er gezegd wordt én naar wat er niet gezegd wordt (maar wél tussen de regels door)?

U-Theorie


Echt afstemmen op de ander, dat is een kunst die niet veel mensen verstaan. Ook de gewone werkman niet. Otto Scharmer beschrijft in zijn boek, Theory U, vier verschillende niveaus van luisteren die essentieel zijn voor bewust en persoonlijk leiderschap:
Niveau 1 Downloading
 Deze vorm van luisteren is horen wat je al kent en de rest negeren, horen wat past binnen je eigen referentiekader ter bevestiging van je eigen wereldbeeld.
Niveau 2 Feitelijk luisteren met open geest
 Je hoort wat anderen zeggen, stelt daar vragen over, toont nieuwsgierigheid en observeert data (object- of feitgericht). Door je oordeel uit te stellen en je geest te openen, richt je je op dat wat verschilt van wat je al weet. Je toetst je bestaande kennis aan de nieuwe informatie en kijkt of je van daaruit je beeld moet bijstellen.
Niveau 3 Empatisch luisteren met open hart
 Op dit niveau hoor je de ander met zijn of haar gevoelens en tegelijkertijd hoor je de gevoelens van jezelf. Je luistert met je hart. We proberen ons op dit niveau door inlevingsvermogen in de ander te verplaatsen.
Niveau 4 Generatief luisteren met open wil
 Het gaat op dit niveau om wakker aanwezig zijn in het nu en openstaan voor alles wat zich aandient. Zoals ons hoofd tijdens het sporten leeg is en er ruimte ontstaat voor iets nieuws. Op dit niveau ontstaat er contact met onze diepste bron, met een andere wijsheid, waar we met onze ratio vaak niet bij kunnen. Hiervoor is stilte nodig en ook lef. Lef om controle en zekerheid los te laten en op een andere manier te luisteren.

Wat leveren de luisterhoudingen op voor de SPREKER?
‘Downloaden’
• bevestiging: zie je wel dat ik op het goede spoor zit
• versterking van eigen positie
• opleggen van eigen mening aan de ander
• mogelijkheid om het verhaal ‘over te nemen’

Gericht luisteren
• mogelijkheid om het onderwerp beter te gaan bekijken
• mogelijkheid om nieuwe inzichten te verwerven
• openheid, open houding,  mogelijkheden tot out of the box opties

Empatisch luisteren
• veel begrip voor de ander; verwarring in oordeelsvorming
• afstand: dit is wel zijn verhaal. Ik kan hier zelf niets mee.

Generatief luisteren
• constructieve dialoog
• samenwerking
• samen vanuit jezelf werken aan ontwikkeling

Wat leveren de luisterhoudingen op voor de LUISTERAAR?
‘Downloaden’
• bevestiging: zie je wel dat ik op het goede spoor zit
• versterking van eigen positie
• opleggen van eigen mening aan de ander
• mogelijkheid om het verhaal ‘over te nemen’

Gericht luisteren
• mogelijkheid om het onderwerp beter te gaan bekijken
• mogelijkheid om nieuwe inzichten te verwerven
• openheid, open houding,  mogelijkheden tot out of the box opties

Empatisch luisteren
• veel begrip voor de ander; verwarring in oordeelsvorming
• afstand: dit is wel zijn verhaal. Ik kan hier zelf niets mee.

Generatief luisteren
• constructieve Dialoog
• samenwerking
• samen vanuit jezelf werken aan ontwikkeling

Niveaus van luisteren
Het NGI (Nederlands Genootschap van ICT-professionals) heeft de competentie ”luisteren” verdeeld in 7 niveaus, waarbij het hoogste niveau staat voor het na te streven ideaal. De niveaus geven een nadere verfijning aan de 4 luistervormen van Scharmer :
niveau 1
 Onderbreekt anderen continu, wil alleen het eigen zegje doen, is onrustig tijdens het luisteren, kan irritant zijn en niet ter zake overkomen.
niveau 2
 Kan zich met zichtbaar ongeduld inhouden om naar anderen te luisteren, wil vooral de eigen ervaringen vertellen.
niveau 3
 Luistert naar anderen, is beleefd en neemt de gangbare gespreksnormen in acht, nodigt de gesprekspartner niet actief uit, is vooral reactief.
niveau 4
 Laat anderen uitpraten en vraagt toelichting, wil de gesprekken het liefst puur zakelijk houden.
niveau 5
 Is altijd bereid de tijd te nemen om te luisteren, komt oprecht en geïnteresseerd over en geeft relevante feedback hierop.
niveau 6
 Weet anderen over de praatdrempel heen te krijgen, wisselt informatie uit, luistert en reageert ontspannen op anderen, vraagt door tot de kern.
niveau 7
 Voelt behoeften van anderen aan en neemt de tijd voor anderen, vraagt verduidelijkingen, geeft feedback en toont betrokkenheid.

Wat betekenen de luisterhoudingen en de luisterniveaus voor bijvoorbeeld de overheid?
Wat geldt voor mensen, geldt onverkort ook voor organisaties. Dus ook voor gemeenten en andere overheden. Je kunt zelfs stellen dat het voor organisaties veel complexer is om luisterhoudingen en luisterniveaus te bepalen dan voor individuele personen, omdat een organisatie per definitie niet met één stel oren luistert, maar met net zoveel ‘oorstellen’ als er medewerkers zijn. En het is niet reëel dat al die medewerkers op precies dezelfde manier invulling geven aan hun luistergedrag.

Dat neemt niet weg dat overheden er goed aan doen de luisterhouding van de organisatie te bepalen. Een downloadende overheid zal niet snel ontwikkelingen in gang zetten die vernieuwend zijn en die van onderuit de samenleving gedragen worden. Een empatisch luisterende overheid toont wellicht te weinig daadkracht. Zoals altijd gaat het ook hier om een balans. Het creëren van een balans vergt kennis en bewustwording van de manier waarop er geluisterd wordt. Daarvoor zijn de luistervormen van Scharmer en de 7 niveaus van NGI erg zinvol.  Voor zowel de organisatie, als voor de daarin werkende ambtenaren. Hun luistergedrag is voor een belangrijk deel bepalend voor het luistergedrag dat door de burger ervaren wordt. Als de organisatie ambities heeft om het luisterhouding te veranderen, zullen de individuele ambtenaren daarvoor toegerust dienen te worden.

Succesvol leiderschap
Succesvol leiderschap is volgens Scharmer afhankelijk van de kwaliteit van aandacht en intentie die de leider in verschillende situaties toepast. Dit uit zich onder andere in de manier van luisteren. Door je bewust te zijn van de kwaliteit van je aandacht en je intentie in gesprekken en waarnemingen, kun je vanuit een dieper niveau verbinding maken met jezelf en de ander (presencing). Daar vindt bij succesvolle leiders verandering en creativiteit plaats.

Bekijk het filmpje waarin Scharmer verteld over de vier niveaus van luisteren:


Voorbij aan de potentie
De praktijk wijst uit dat leidinggevenden emoties van werknemers nog te vaak beantwoorden met rationele uitleg en dus eigenlijk totaal niet luisteren. Laat staan met aandacht en de juiste intentie. Hierdoor gaan leidinggevende voorbij aan alle informatie die er in potentie aanwezig is in de betreffende situatie. Door niet luisteren en rationeel benaderen ontstaan onbegrip en verwijdering tussen beide partijen. En waarom? Omdat je gewoon even te druk was met andere, belangrijkere, zaken?

Luisteren is de basis van bewust leiderschap, knoop dat maar in je oren!
(Bron: Blog Suzan Oostvogels en Luisterende overheid )

zondag 2 maart 2014

Luisteren, een gedicht

      
Als ik je vraag naar mij te luisteren
en je begint mij adviezen te geven,
dan doe je niet wat ik vraag.


Als ik je vraag naar mij te luisteren
en jij begint mij iets te vertellen
waarom ik iets niet zo moet voelen als ik het voel,
dan neem je mijn gevoelens niet serieus.


Als ik je vraag naar mij te luisteren
en je denkt dat je iets moet doen,
om mijn probleem op te lossen,
dan laat je mij in de steek,
hoe vreemd dit ook mag lijken.


Maar wanneer je eenvoudig aanvaardt,
dat ik voel wat ik voel,
ongeacht hoe dat gevoel ook moge zijn,
dan kan ik ophouden te trachten je te overtuigen
en kan ik de taak aan om te beginnen te begrijpen,
wat er achter dit gevoel schuilgaat.


Misschien is dat de reden
waarom voor sommige mensen bidden werkt,
omdat God niets terugzegt
en Hij geen adviezen geeft
of probeert om de dingen voor je te regelen.
Hij luistert alleen maar
en vertrouwt erop dat je er zelf wel uitkomt.


Dus, alsjeblieft, luister alleen maar naar me
en probeer me te begrijpen.
En als je wilt praten, wacht dan even
en ik beloof je dat ik op mijn beurt naar jou zal luisteren.


Leo Buscaglia
(1924 – 1998)