Socrates+Aristoteles aan de wandel. |
Ja, de Griekse filosofen wisten het al. Wandelen is goed om de geest in beweging te brengen. Al lopende spraken zij met hun leerlingen over de belangrijke vragen van het leven. Helaas, als wij tegenwoordig nadenken over fundamentele vragen van het b.v. het bedrijf, dan komen wij de zaaltjes van de mooi gelegen conferentiecentra veelal niet uit. Behalve in de pauzes, want pas dan mag er gewandeld worden. Tot die tijd domineren enkele enthousiaste praters het (kring)gesprek en blijven de mening en de ideeën van de meeste deelnemers onbekend.
Dat kan natuurlijk anders. Terug naar de Griekse eenvoud! Waarom zouden wij tegenwoordig geen gebruik maken van de ‘geestverruimende’ werking van een wandeling en tegelijkertijd de deelnemers kennis laten maken met elkaars ideeën en gedachten?
In de biografie van Steve Jobs, medeoprichter en topman van Apple Inc, wordt beschreven hoe ook hij regelmatig tijdens lange wandelingen lastige zaken met anderen bespreekt. Waarom wij dan niet? Het is immers een prachtig alternatief voor de loodzware heidagen. Mensen komen uit hun neonlichtcontext, de mobiel uit en de neus vol frisse lucht, dat geeft rust en (denk)ruimte voor echte aandacht. Bovendien, beweging stimuleert niet alleen de bloedsomloop maar ook het waarnemen en het associatieve denken . Lopen kan ook meditatief zijn, en dat bevordert wat de Britse Psycholoog Guy Claxton "langzaam denken "noemt. De hersenen produceren tijdens deze manier van denken langzame Alfa en Thetagolven, net als tijdens meditatie. Dit heeft een positief effect, waar je kalm van wordt en dat werkt goed in een Dialoog.Veel knappe koppen hadden wandelen een prominente plek in hun leven gegeven.
Voor Nietzsche bijvoorbeeld, was het wandelen geen welkome afleiding ván zijn werk, maar een voorwaarde vóór zijn werk. Hij moest de vrije natuur in om na te denken, weg van de studeerkamerbenauwdheid. Afmattende dagtochten, liefst de bergen in. Bij mij, zoals bij de meeste mensen, leidt een zware beklimming tot steeds minder gedachten – wat heel aangenaam kan zijn –, maar Nietzsche verhief zich óók in de geest; Richting bergop kreeg hij steeds stoutmoediger ideeën. Sommige gedachten komen pas in je op als je vanuit de hoogte op de beschaving neerkijkt, schrijft Gros. Nietzsche was een man van gedachteflitsen, geniale ingevingen. Geen type om stil te zitten.
Terug naar de wandelgesprekken of zelfs wandeldialoog. Zelf doe ik regelmatig, wat ik ben gaan noemen, een Walkabout Talkabout. Samen wandelend onderzoekend denken, praten en luisteren om helderheid te krijgen, oplossingen te zoeken of antwoorden te vinden. Of gewoon om van gedachten te wisselen, je te verrijken of te delen. Of zoals dit stukje proza zegt:
"Als je ergens mee rondloopt, ergens over piekert,
als er dingen in je leven gebeuren waarvan je eigenlijk niet weet wat je er mee aan moet, niet verder kunt,
als je verdriet hebt of misschien juist heel blij bent,
als alles op z’n kop staat of jij alleen,
als je het gevoel hebt dat je iemand nodig hebt,
die even naar je luistert en met je meedenkt".
Voor een persoonlijke Dialoog is rust en aandacht nodig, dus werkt een walkabout-talkabout vaak goed. Samen onderzoeken we wat er speelt en hoe hier mee om te gaan.
'Verlies vooral niet je plezier in wandelen', zei Sören Kierkegaard. 'Ik loop mezelf elke dag tot een staat van welbevinden, weg van elke ziekte; ik ben al lopend tot mijn beste gedachten gekomen en ik ken geen gedachte zo bedrukkend of men kan er wel van weglopen (..). Dus als men gewoon blijft lopen, komt alles vanzelf in orde.'
Dus.. veel wandelen en met elkaar in Dialoog, want er komen prachtige dingen uit. A domani, maak er een mooie dag van!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten