Het belang van stiltes en vertraging wordt vaak genoemd als een van de krachtigste uitgangspunten op weg naar een goede dialoog. Nog steeds lukt het me maar zelden om die vreedzame ondertoon binnenin mijn hoofd (en lijf) te vinden. Ik moet denken aan die keer dat ik een 10-daagse Vipassana-meditatie (een eenvoudige, praktische en non-sektarische techniek, die de beoefenaar in staat stelt door middel van zelfobservatie zelfkennis te verwerven) deed. Elke meditatie (10 maal per dag) begon met de rustige woorden uit een primitieve cassetterecorder: “Start again with a quite mind”. En dat is best lastig. lastig om die constante stroom van gedachten, die je eigen hoort in je hoofd, te negeren en geen aandacht te geven, of in ieder geval oppervlakkig zonder er in te verdrinken.
De stilte in een dialoog zijn bedoeld om niet meteen de eerste gedachte die in je opkomt met de ander(en) te delen. Maar vraagt je in stilte af te wegen of de gedachte, die je aangereikt krijgt uit je mind, wel waardevol genoeg is om uit te spreken binnen de dialoog die je op dat moment voert. Terwijl je dit afweegt krijg je natuurlijk al weer andere gedachten die de afweging verstoren. Hoe kun je dan tot een goede afweging komen zou je zeggen. Dat is volgens mij meer dan weten. je voelt tot in je vezels dat wat je wilt zeggen van meerwaarde is voor jou, de anderen en de dialoog die op dat moment gevoerd wordt.
Een gedicht van Bo Baden verwoordt dat sterk.TOEN STILTE BINNENKWAM
Ik hoorde stilte binnenkomen op een onbewaakt moment
Verroerde me niet, het ademen nauwelijks hoorbaar
De stilte nam plaats in een stoel tegenover me
En zweeg
Ik wist niet goed wat te zeggen en besloot me te spiegelen aan haar
Zo zaten we woordloos gedachteloos
En alles werd gezegd en alles werd gezegd
Die stilte, zeker als die door alle deelnemers aan de dialoog wordt gezocht, geeft toegang tot het nieuwe, het onontdekte, de ontwikkeling waar we naar op zoek zijn in een dialoog.
Maar diezelfde stilte kan ook anders uitpakken. Op weg naar die plek van stilte glijdt langzaam de aandacht naar de gedachtestroom als geheel. We zijn niet aandachtig genoeg om de gedachten te interpreteren, maar vinden het fijn om meegenomen te worden op de stroom van teksten. We mijmeren genoeglijk op wat onze geest produceert. Van buitenaf ziet niemand dat we niet in contemplatie zijn, maar een hazenslaapje aan het opstarten zijn. Een gefronste wenkbrauw doet ons zelfs serieus denkend overkomen.De quote op het plaatje kan derhalve aangevuld worden:
Speak only when you feel your words are better than your silence, or stay silent and fall asleep.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten