Omgaan met weestand in een Dialoog

Vandaag begon met koffie op bed en meerdere cadeaus vanwege het voor de 56e keer vieren van mijn geboortedag. De zon schijnt en zo ook de ogen van mijn dochter. Dankbaar start ik mijn dag en schrijf mijn 63e blog. Nooit gedacht dat ik al zo ver zou komen, maar het boeit me nog steeds. Dankbaar ook voor al jullie reacties, die ik ervaar als cadeaus. Vandaag kijken we naar weerstand. Een van de grootste obstakels voor een Dialoog. Weerstand komt meestal voort uit onbewuste patronen, veronderstellingen en aannames. die openstaan voor anders, nieuw en ontwikkeling in de weg staan. Luisteren is dan een cruciale vaardigheid!
“Het onbewuste leven is het niet waard om geleefd te worden”. Socrates

 Een Dialoog is een communicatievorm die grote alertheid wekt bij betrokken partijen.

Het is daarom geen vanzelfsprekendheid. Willen we een echte Dialoog dan zullen we daar bewust aan moeten werken, bewust bepaalde vaardigheden moeten ontwikkelen, leren van onze fouten … en opnieuw proberen. Bewust!

Uit het bovenstaande blijkt, dat niet iedereen op ieder ogenblik in Dialoog kan treden. Het is bijvoorbeeld niet mogelijk een Dialoog te voeren met iemand die door geneesmiddelen verdoofd is of met iemand die door hevige emoties wordt ‘bezeten’. Evenmin met iemand die door een sterke overtuiging ‘verdoofd’ is of door vooroordelen wordt ‘bezeten’.

Op dat ogenblik kan die persoon niet meer luisteren of de mening van de ander ernstig nemen. De neiging ontstaat om te twijfelen of de ander wel voldoet aan de voorwaarden om deel te nemen aan zo een dialoog.

De basisvoorwaarde om deel te nemen aan een Dialoog is een innerlijke voorbereiding:
-  zich  open stellen voor de ander,
-  bij zichzelf gevoelens van sympathie of antipathie herkennen en erkennen, zodat die de Dialoog in mindere mate kunnen belemmeren ,
-  luisteren naar de innerlijke stem: Wil je wel echt een Dialoog voeren?
-  bereid zijn om de gevolgen van de Dialoog te aanvaarden.

In een Dialoog met anderen word je uitgenodigd om je eigen aannames te heroverwegen en krijg je inzicht en begrip voor hoe anderen in een bepaalde kwestie staan. Twijfels en onzekerheden zijn niet alleen toegestaan in de Dialoog, maar worden van harte aangemoedigd.
Een Dialoog staat of valt met de moed van de deelnemers om persoonlijk te zijn. Een Dialoog vereist een zorgvuldig evenwicht tussen halen en brengen. Pas wie bereid is om zichzelf in te brengen, kan ook halen in het gesprek. In de praktijk blijkt vaak dat als een paar mensen de moed hebben om werkelijk zichzelf te laten zien, anderen dat overnemen en er een diepgang in het gesprek ontstaat die de meeste deelnemers als zeer ongebruikelijk ervaren.

Luisteren is in een Dialoog nog belangrijker dan praten. Luisteren is een onderschatte en uit de gratie geraakte kwaliteit. Het gaat veel verder dan alleen maar horen wat er gezegd wordt, maar gaat ook over bewustzijn van je eigen gedachten, het waarnemen van lichaamstaal en het horen van wat er niet gezegd wordt. Het gaat niet alleen om de inhoud van de gesproken woorden, maar ook om de toon waarop ze worden gezegd en de lichaamstaal die erbij hoort. Soms ligt er een wereld verborgen onder bepaalde woorden en moet je heel goed luisteren naar de verborgen boodschap. Wat betekent het als iemand met zijn vingers op tafel trommelt, uit het raam kijkt, voorovergebogen zit, fronst?

Om goed te kunnen luisteren is een open houding nodig. Je moet bereid zijn oordelen op te schorten en conclusies uit te stellen. Oordelen en conclusies verkleinen de ruimte van de Dialoog; ze grenzen de openheid af waarin ontwikkelingen zich kunnen ontvouwen. Ook is het de kunst om weerstand tegen uitspraken van anderen wel toe te laten maar er niet onmiddellijk aan toe te geven. Weerstand is een interessant signaal dat er iets bij je geraakt wordt, dat een vruchtbare voedingsbodem biedt voor nader onderzoek. Door de eigen emotionele reactie te onderzoeken, kan er dieper inzicht worden verworven.

De jongeren waar ik mee werk hebben bijna allemaal een ingebouwde weerstand tegen opvoeders, maar zelfs volwassenen in het algemeen. Hechtingsstoornissen, oppositioneel gedrag, trauma's, angststoornissen en ook de pubertijd staan het open luisteren vaak in de weg. Het is dan praktisch om eerst de weerstand zelf, vanuit een uitnodigende Dialoog, te onderzoeken en dat gaat in hele kleine (korte) Dialoogjes. Langzaam kan dan de veiligheid ervaren worden dat deze ene volwassene wel serieus naar je wil luisteren, jouw mening meeneemt en samen met jou wil kijken hoe nu verder te gaan. Het kost veel tijd, tijd die we vaak niet (denken te ) hebben, maar wil je bij weerstand toch wezenlijk contact realiseren, dan zijn tijd, geduld, onvoorwaardelijkheid en bereidheid de ingrediënten die aan jou vragen gebruikt te worden. Héél bewust!
Een mooie dag gewenst!

(Bron GFCnieuws.com )