Vandaag met zomerse temperaturen is het niet lastig het tempo van far niente op te pakken, maar grappig genoeg kom je dan op de schaarse internetminuten ook precies weer die dingen tegen die met deze 'zalige' vertraging te maken hebben.
Gisteren in het uitgebreide verslag van Marian Dijksman lazen we al "De kracht van de Dialoog: de kracht van het laten (gebeuren)".
Op de een of andere manier is niets-doen dus soms juist heel productief en naar mijn (en gelukkig anderen hun) beleving zelfs een wezenlijk (zo niet belangrijkste) onderdeel of eigenschap van de Dialoog. En is dat dan ook wellicht de grootste reden dat de Dialoog nog zo sporadisch toegepast wordt. We willen gewoon te snel, zo zijn we inmiddels getraind.
Het eerste dat ik tegenkwam over vertragen was een Ted-ed filmpje van Carl Honore met de sprekende titel "Praising slowness". Neem de tijd, om het filmpje te bekijken, in alle rust.
In een dialoog is vertraging (van denken & reageren) van doorslaggevend belang. Zoals ik al eerder resumerend schreef in het blog "Vertragen om te versnellen - dag 17) ;
1) Door vertraging van gedachten ben je beter in staat de ander te horen en is de mogelijkheid dat je begrijpt wat de ander wilt zeggen en bedoeld eerder aanwezig.
2) Door niet op het doel af te willen hollen bereik je sneller een eventueel doel.
3) Door meer tijd te investeren in een dialoog bereik je meer tijdwinst in het (werk)proces) na de dialoog.
Ik wens al mijn lezers regelmatig dolce far niente, zeker als de intentie is een Dialoog met een ander aan te gaan. A domani!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten