Dat betekent dat je ruimte moet bieden aan ‘niet-begrijpen’, ‘niet-beheersen’ en ‘niet weten’. Dat je met een open houding de dialoog aangaat. Dat je in oplossingen denken loslaat. Dat je in het ‘hier en nu’ aandacht schenkt aan wat er is. Paradoxaal genoeg is ‘niet-weten’ de weg naar nieuwe inzichten en groei. Om de expliciete en impliciete kennis die er aanwezig is te kunnen hanteren, is het nodig om open staan voor datgene wat nog niet concreet aanwezig of benoemd is. Om de chemie van het moment te gebruiken. Om het proces te managen van verschil en verbinding.
(Bron: De kracht van verbinding, Ellie van der Est)
Op mijn vraag binnen mijn netwerken of er mensen genegen zijn deze drie dagen te willen vullen, kwamen positieve reacties en ik voel me daardoor heel erg verbonden.
Ik laat me verrassen dinsdag met hun bijdragen en ben heel nieuwsgierig. Fijn weekend allemaal!
De verbinding is waar
hemel en aarde elkaar
raken daar
Waar het water oplost
in de verte van de horizon
het punt waar
de werkelijkheid verdwijnt
steeds opnieuw de dag verschijnt
Verbonden zoals de avond en de nacht
door vriendschap en vertrouwen
zachtheid en kracht
Eenvoud in van elkaar houden
Verbinding is draadloos contact
in gedachten aanwezig blijven
vertrouwen en vriendschap
Verbinding is een onzichtbaar koord
dat verband legt tussen geest
hand en hart
een verbond tussen twee mensen
Verbinding slechts het woord
Eenmaal gevonden
Onverbrekelijk verbonden
Vrij vertaalt naar - Schrijver: Willy Vittali
Op de valreep (vanuit de reeds aanwezige verbinding) een kort vragend gastblog van Joost Burger.
Intenties zijn belangrijk in dialoog. Ik merk meer en meer dat het proces van het bepalen van de intentie zich steeds verder aan het ontwikkelen is.
Ik wil jullie graag een kijkje in mijn keuken geven, en ben benieuwd naar jullie ervaringen.
In een recente dialoog die ik samen met Isabelle Peper begeleidde hadden we een interessant proces.
Het is een soort fijnslijpen waarbij je als een puntenslijper het potloodje steeds kleiner en steeds scherper maakt. Scherper om de juiste intentie neer te zetten, waar voldoende open ruimte in zit en die onderzoeken stimuleert.
Meestal iets abstracter (of dat komt omdat ik daarvan houd). Vaak korter. Een paar worden. Een soort haiku, of een zen koan. Het werd 'Wat doet ertoe in overvloed'.
Ik merk zelf dat ik vaak switch van Nederlands naar Engels om te kijken hoe het voor mij persoonlijk voelt. 'What matters in abundance'
In de volgende dialoog, waarin ik zelf de intentie kon bepalen, plopte de avond van te voren het idee van 'experiencing heart 2 heart communication'.
Eerst dacht ik dat dit was ingegeven door de context, de dialoog was een workshop in de chisparks conferentie. CHI staat voor Computer Human Interaction. Ik had er geen moment over nagedacht om ook een Nederlandse intentie te maken.
Bij de start van de dialoog merkte ik dat een van de deelnemers alleen Engels sprak, dus spraken we af dat Engels de voertaal was in de dialoog.
Tijdens de dialoog merkte ik dat ik beïnvloed werd door een onrustigheid in mezelf. Ik was de dagen voor de dialoog in een lastig dilemma terecht gekomen waarin ik merkte dat communiceren van hart tot hart lastig bleek. Kennelijk was dat waar de intentie vandaan gekomen was. Ik had een verlangen naar de heart to heart communicatie,
Ik dacht toen 'INTERESTING!'
Een paar principes waardoor ik me laat leiden bij het formuleren van een intentie:
1 Ik weet het als we de goede intentie te pakken hebben
2 There is a time and place for everything
3 Als de intentie gewijzigd moet worden kan dat in aanmerking genomen 1 en 2 :)
Ik benieuwd naar jullie ervaringen.
Joost Burger http://ideekweker.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten