Tradities, dialoog en Krishnamurti

Vandaag geen anderen ontmoet dan mijn vrouw en kind. Naast een bezoek aan de paarden heb ik mijn moestuinoppervlak voorzien van schelpenkalk en biologische mestkorrels. Geen dialoog met een ander, maar des te drukker in mijn hoofd. Voor dialoog is vertraging en verstilling een aanbeveling, maar vandaag lukte dat niet in mijn onrustige geest. Onrust door gedachten, meningen en verwensingen ten aanzien van tradities. Ik probeer te begrijpen hoe tradities ontstaan en ben nog nieuwsgieriger hoe ze eindigen. Als je tradities opzoekt op internet krijg je:
Een traditie (Latijn: trádere, overleveren) is een gebruik of gewoonte die van de ene generatie op de andere wordt doorgegeven. De functie hiervan is het in stand houden van de maatschappelijke stabiliteit. Tradities kunnen als waardevol worden beschouwd en boven alle kritiek verheven, maar ook als conservatisme dat remmend werkt op de vooruitgang. Hoewel tradities statisch kunnen lijken, veranderen en vernieuwen deze voortdurend. Soms worden tradities geschapen om een nationale identiteit en daarmee nationale eenheid te bevorderen, wat Eric Hobsbawm en Terence Ranger uitgevonden tradities noemden.
Zelf ervaar ik de laatste tijd niet dat Sinterklaas en zwarte piet voor meer stabiliteit zorgen of dat 67 miljoen euro voor vuurwerk voor meer nationale eenheid zorgt. Hoe verhouden tradities zich tot een zo snel veranderende maatschappij en wereld?

Krishnamurti was een sterk tegenstander van tradities, zelfs die van het Hindoeïsme. De ‘boodschap’ van Krishnamurti voor de dagelijkse levens praktijk is vooral: wees zelfstandig, leef in geestelijke vrijheid, wees geen volgeling van wie dan ook, ook niet van mij, besef je verantwoordelijkheid voor elkaar, leef met aandacht. Hij geeft zijn toehoorders geen receptenboek voor het leven, maar houdt ze een spiegel voor, waarin ze zichzelf kunnen zien zoals ze werkelijk zijn – hebzuchtig, eerzuchtig, afhankelijk, egocentrisch, enzovoort. Zo kunnen ze beseffen dat er een radicale verandering nodig is om de conflicten in het menselijk bestaan tot een oplossing te brengen. Hij roept op tot een geestelijke revolutie, volgens hem de enige zinvolle vorm van revolutie. Hij spoort aan tot aandacht, tot zien hoe ons denken langs door anderen bepaalde lijnen verloopt. Vrij zijn van alles wat ons geestelijk beperkt en onderling verdeeld houdt. Vrij zijn van tradities, gewoonten, en van het idee ergens bij te moeten horen. Zelfstandig, in verantwoordelijkheid leven, je niet vereenzelvigen met een land, een ras, een klasse, een ideaal  of een ideologie en kinderen al jong in die richting opvoeden.
Nog een lange weg te gaan.